Veranderen ofwel ontwikkelen is niets meer dan natuurlijk. Symptomen bestrijden met bijvoorbeeld diëten of weekplanners kan, maar voor verandering op lange termijn zijn andere middelen nodig. Afgelopen week kwam ik een metafoor met een zeebodem tegen die me anders naar persoonlijke ontwikkeling doet kijken.
Symptomen van gedrag zie je terug in bijvoorbeeld je eetgewoonten of je interacties met andere mensen. Het kan voorkomen dat contact met iemand stroef loopt of op ruzie uitloopt. Dat kan reden zijn om contact te verbreken en andere mensen op te zoeken.
Zolang je zelf volgens je oude patronen blijft leven heb je grote kans dat je volgende relaties vergelijkbaar verlopen en je tegen dezelfde hordes aanloopt. Dan is een symptoom (persoon) uit de weg gegaan, maar de oorzaak is nog gebleven. Voor een verandering op lange termijn is nodig dat er iets anders gebeurt.
Marc Steinberg kondigt een revolutie aan van bewustzijn. Hij ziet het onderbewuste als een van de grootste drijvende krachten van elk mens en ook als dé sleutel om dankzij blijvende verandering uit het leven te halen wat we het allerliefste willen. Hij vergelijkt de besturingssystemen van de mens met een oceaan.
Aan het oppervlak is het ‘geklets’ van het stemmetje in je hoofd, daaronder de ‘moods’ van het onderbewuste en daaronder de vaste grond ofwel zeebodem van het bewuste. Door je bewust te worden van wat er in het onderbewuste speelt, krijg je een beeld van je eigen gebruiksaanwijzing en kun je de verandering creëren die je nog nodig hebt. Het bewuster worden van je eigen acties, keuzes en ‘zijn’, zijn in die zin hetgene wat we nodig hebben voor de veranderingen waar we soms zo naar hunkeren.
Zelf ben ik dan erg blij dat ik via sport steeds weer bewust wordt wat er in mijn onderbewuste zat, dat ik ook anderen bewuster maak om keuzes te maken die bij ze passen en ze meer meters laat maken op wat ze het liefste doen.
Welke gewoonten heb jij al die je meer zicht geven op je eigen zeebodem?